Camino de Santiago (szlak św. Jakuba) to sieć oznakowanych (lub nie) dróg pieszych i rowerowych, zbiegających się na krańcu Europy- przy grobie św. Jakuba Starszego- jednego z dwunastu Apostołów Chrystusa w Santiago de Compostela w północnej Hiszpanii.
Camino de Santiago (Droga Świętego Jakuba) jest szlakiem pątniczym (pielgrzymkowym), prowadzącym z Twojego domu do katedry w Santiago de Compostela w Galicji, w północno-zachodniej Hiszpanii.
Możesz pokonać Camino w całości jednorazowo (pieszo z Polski zajmie to około 4 miesięcy, rowerem około 30 dni) lub wybrać krótszy, dowolny odcinek szlaku.
Wśród pielgrzymów z całego świata popularne jest pielgrzymowanie po Camino na terenie Hiszpanii. Wędrujący najczęściej wybierają jeden z odcinków szlaku kończących bieg przy grobie św. Jakuba Starszego Apostoła w katedrze w Santiago de Compostela.
Możesz więc wybrać się do Hiszpanii i zamiast spędzać czas na plaży, poznać niesamowitą kulturę różnych regionów tego kraju. Przy okazji przeżyjesz przygodę życia, która z pewnością Cię odmieni.
Camino de Santiago to pielgrzymka mająca charakter indywidualny. Szlak pokonujemy samodzielnie lub w niewielkich grupach. Na szlaku spotkamy zarówno osoby głęboko wierzące, poszukujące, jak i turystów pokonujących szlak, by poznać zabytki i kulturę.
Swój wyjazd na Camino możesz zaplanować indywidualnie lub wybrać zorganizowany wyjazd w niewielkiej grupie.
Na Camino istnieje doskonale zorganizowana sieć schronisk (albergues) gdzie pielgrzymi nocują i odpoczywają przed kolejnym dniem wędrówki.
Camino de Santiago w Hiszpanii oznakowane jest znakiem żółtej muszli na granatowym tle. Kierunek wędrówki bardzo często wskazują też strzałki w kolorze żółtym.
Symbole muszli umieszczane są na betonowych i kamiennych słupkach znajdujących się przy szlaku, na budynkach, ogrodzeniach a także na zwykłych drogowych znakach.
Żółte strzałki natomiast malowane są na przeróżnych powierzchniach- wszędzie tam, gdzie są potrzebne, żeby wskazywać pielgrzymom właściwą drogę do Santiago de Compostela.
Bardzo ważne! Szlak Camino de Santiago, w odróżnieniu od szlaków turystycznych, oznakowany jest tylko w jednym kierunku (DO Santiago).
Szlakiem do Santiago de Compostela pielgrzymi poruszają się na wiele sposobów. Najpopularniejsze jest Camino pokonywane pieszo. Piesi wędrowcy stanowią znaczną większość w drodze do Composteli i to właśnie oni często są najbardziej uprzywilejowani (np. niektóre schroniska dają pierwszeństwo zajmowania miejsc pielgrzymom pieszym).
Kolejną grupę stanowią pielgrzymi rowerowi, konni i na osłach. O ile pielgrzymi rowerowi stanowią dosyć liczną grupę i spotykamy ich na szlaku praktycznie codziennie, o tyle wędrowcy na koniach czy z osłami są zawsze ciekawym widokiem. Szczególnie na szlaku Camino Frances możemy spotkać pielgrzymów z osłami, idących od wielu miesięcy i pokonujących kilka tysięcy kilometrów, by osiągnąć cel.
Na terenie Europy, praktycznie we wszystkich jej krajach, oznakowane są dziesiątki tysięcy kilometrów Camino de Santiago. Wciąż powstają nowe, a niektóre z odcinków Camino zmieniają z czasem swój bieg.
Szlaki jakubowe przeżywają swój renesans dzięki św. Janowi Pawłowi II, który 9 listopada 1982 roku w Santiago de Compostela wygłosił tzw. Akt Europejski, nawołujący do duchowego odrodzenia wokół idei Camino de Santiago.
Camino de Santiago, mimo iż jest szlakiem pątniczym, przyciąga także ludzi wyznań innych niż chrześcijańskie oraz niewierzących- poszukujących odpowiedzi na swoje pytania, potrzebujących wytchnienia lub po prostu pragnących zobaczyć Hiszpanię w jej najlepszym wydaniu.
Camino pokonujemy pieszo, rowerem lub konno. W odróżnieniu od znanych polakom pielgrzymek (choćby pielgrzymki jasnogórskiej) szlakiem jakubowym wędrujemy w samotności lub w bardzo małych grupach. Nie ma też księdza jako przewodnika, zabezpieczenia pielgrzymki ani transportu bagażu pomiędzy miejscami noclegowymi.
Tutaj pielgrzym sam ustala ile kilometrów dziennie pokona, w którym schronisku dla pielgrzymów przenocuje, co i kiedy będzie jadł oraz czy i kiedy będzie się modlił.
Pierwotna, średniowieczna forma Camino de Santiago to pielgrzymka od progu własnego domu. Nie każdy jednak może pozwolić sobie na 3-4 miesięczną wędrówkę przez całą Europę- zarówno czasowo czy ze względów finansowych lub zdrowotnych.
W obecnych czasach najpopularniejsze są odcinki szlaku najbliższe celu, czyli na terenie Hiszpanii. Wiedząc ile czasu możesz poświęcić na przejście (lub przejechanie) Camino, możesz zaplanować miejsce startu.
Mając miesiąc urlopu, możesz pokonać cały odcinek szlaku Camino Frances- od granicy francusko-hiszpańskiej aż do Santiago de Compostela (około 800km przez całą północną Hiszpanię). Jeśli czasu masz mniej, możesz wybrać inne odcinki Camino.
Celem pielgrzymów wędrujących (pielgrzymujących) szlakiem Camino de Santiago jest katedra św. Jakuba Apostoła Starszego w Santiago de Compostela. W katedrze tej wedle legend i wierzeń znajduje się grób i ciało Świętego Jakuba Starszego- jednego z dwunastu Apostołów Chrystusa.
Według wierzeń i przekazów św. Jakub Starszy (lub Większy) głosił słowo Jezusa właśnie na Półwyspie Iberyjskim. Następnie powrócił do Jerozolimy, by zostać jej biskupem.
Tam w 44 roku został ścięty przez Heroda Agryppę, a jego ciało zostało załadowane na łódź, której celem była właśnie Galicja w Hiszpanii. Tam został złożony do grobu, który dziś można odwiedzać w Santiago de Compostela.
Czy legenda jest prawdziwa, czy nie- nie zmieni to faktu, że corocznie Santiago odwiedzają setki tysięcy pielgrzymów z całego świata, a samo Santiago de Compostela jest trzecim co do wielkości miejscem kultu świata chrześcijańskiego (po Jerozolimie i Rzymie).
Katedra w Santiago to jeden z największych zabytków kultury romańskiej w Hiszpanii. Jej fasada i plac przed katedrą- Praza do Obradoiro to jedne z najbardziej charakterystycznych elementów Camino de Santiago.
Katedra budowana była stopniowo na przestrzeni wieków. Jej zalążkiem była kaplica, której budowę rozpoczęto po 813 roku gdy szczątki Apostoła zostały znalezione po raz pierwszy.
Budowę katedry w kształcie, jaki znamy do dnia dzisiejszego rozpoczęto w roku 1075, kiedy to świątynia otrzymała status kościoła katedralnego.
O historii i architekturze katedry można by pisać wiele. Jednak dla przeciętnego pielgrzyma katedra może kojarzyć się szczególnie z kilkoma elementami, wśród których należy wyróżnić:
W roku 2008 liczba pielgrzymów z Polski przekroczyła tysiąc (wg statystyk Archidiecezji w Santiago de Compostela)- jest więc to liczba znacząca- szczególnie, że w większości są to pielgrzymi piesi, pokonujący setki (a nieraz i tysiące) kilometrów. Liczba pielgrzymów z Polski rośnie z roku na rok.
Nie ma jednej trasy pielgrzymki- wręcz przeciwnie- jest ich tyle, ile dróg prowadzi do Santiago. Do najpopularniejszych i najbardziej uczęszczanych dróg należą:
Francja:
Hiszpania:
Portugalia:
POLSKA:
Od kilku lat odbudowywane i rozwijane są polskie szlaki św.Jakuba, które łączą się ze szlakami w innych krajach, prowadząc pielgrzymów do katedry w Santiago:
Jeśli ktokolwiek z Was jest związany z rozbudową polskich dróg- dajcie znać- jesteśmy zainteresowani wszelkimi danymi.
Droga oznaczona jest muszlą św. Jakuba, która jest także symbolem pielgrzymów. W różnych krajach i na różnych trasach można znaleźć znaki w nieco innej formie i kolorach, jednak zawsze są łatwe do rozpoznania jako muszla św.Jakuba.
Istniejąca od ponad 1000 lat, Droga św. Jakuba jest jednym z najważniejszych chrześcijańskich szlaków pątniczych, obok szlaków do Rzymu i Jerozolimy (nad którymi- na marginesie- również trwają prace).
Papież Jan Paweł II pielgrzymował do Santiago dwukrotnie. Po wizycie Jana Pawła II w Santiago de Compostela w 1982 r. Rada Europy uznała Drogę św. Jakuba za drogę o znaczeniu dla kultury kontynentu i zaapelowała o odtwarzanie i utrzymywanie dawnych szlaków pątniczych. Droga św. Jakuba została ogłoszona pierwszym Europejski Szlakiem Kulturowym Rady Europy w październiku 1987 r. oraz wpisana na Listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1993 r.
Apel spotkał się z szerokim odzewem w Europie. Rekonstrukcja Szlaku rozpoczęta w 1986 r. trwa w wielu krajach nadal. Dziś, oprócz Hiszpanii, swoje szlaki El Camino ? których w średniowieczu było wiele ? mają już m. in. Portugalia (Camino Portugues), Francja (Chemin Saint-Jacques) oraz Niemcy, Austria i Szwajcaria (Jakobswege). Najczęściej uczęszczanym szlakiem jest Camino Frances (ok. 750 km), który – wbrew nazwie („Szlak francuski”) – w 98 procentach przebiega po terytorium Hiszpanii. Wędrówkę zaczyna się w Saint Jean Pied-de-Port we Francji, po wschodniej stronie Pirenejów, przechodzi się przez słynny wąwóz Roncesvalles, gdzie w roku 778 zginął legendarny Roland, bohater „Pieśni o Rolandzie”, następnie idzie się przez górzystą, Nawarrę, krainę Basków, stąd wędruje się przez słynącą z czerwonych win Rioję, przez wyprażone słońcem, kamieniste ścieżki prowincji Burgos, Palencii, León, przez deszczową Galicję, by po kilku tygodniach wędrówki dotrzeć wreszcie do Santiago de Compostela, na plac Obradoiro, przed katedrę, w której, według legendy, znajduje się grób Apostoła.
Niektórzy nie kończą swojej wędrówki w Santiago de Compostela, ale podążają jeszcze kilkadziesiąt kilometrów, czyli trzy dni drogi od Santiago, nad wybrzeże Oceanu Atlantyckiego, do miejscowości Fisterra (łac. finis terrae – „koniec ziemi”), która często błędnie uważana jest za najdalej na zachód wysunięty punkt kontynentalnej Europy (w rzeczywistości dotyczy to przylądka Roca). W starożytności i średniowieczu uważano Fisterra za prawdziwy koniec świata, poza którym ciągnie się już tylko straszne, nieprzebyte morze. Tradycyjnie po dotarciu tutaj palono pokutne, pielgrzymie szaty i obmywano się w wodach oceanu, zostawiając za sobą dotychczasowe grzeszne życie i rozpoczynając z wiarą nowe. Stąd właśnie pochodzi najpowszechniejszy symbol Drogi św. Jakuba – muszla. Docierający nad ocean wędrowcy zabierali muszle jako dowód przebytej drogi. Dziś można je kupić na całej trasie, a najwięcej oczywiście w samym Santiago.
Wszelkie informacje na temat szlaku i praktycznej strony pielgrzymowania po Camino de Santiago można znaleźć na forach internetowych. Zawsze znajdą się tam osoby, które chętnie pomogą w przygotowaniach.
A teraz pakuj plecak i wypłyń na głębię. Droga czeka na Ciebie!
Buen Camino!
PON – PIĄ: 08:00 – 16:00
SOB: 10:00 – 14:00
NIEDZ: Odpoczywamy. Ty też odpocznij.
Nie wstydź się! Daj nam znać jeśli masz pytania.
Szanowni Współbracia w Pielgrzymowaniu!
Nie wiem dlaczego, na listach szlaków jakubowych do Santiago, trudno znaleźć Camino Central Portugues Lizbona – Santiago. Na Waszej liście też tego szlaku nie widzę. A ten szlak istnieje, otwarto go w 2006 r., wg przewodnika hiszpańskiego ma długość 634 km, podzielony jest na 24 etapy, początek bierze od Katedry w Lizbonie. Idzie się nim ciężko, ale dla lubiących prawdziwy trekking, trudności tej Drogi i brak przewodnika w jęz. polskim mogą być dodatkowym wyzwaniem. Pozdrawiam. Buen camino ! Zofia A.
Witaj!
Szlakow jest zaiste wiele i opisane przez nas sa jedynie przykladowe. Pelen zasob informacji znalezc mozna przeszukujac obcojezyczne i polskie fora internetowe. Nasza strona jest jedynie blogiem i zbiorem najbardziej podstawowych informacji o szlaku (nie tylko w Hiszpanii). Dosyc dokladny przewodnik (do sciagniecia za donative) po Camino Portuguese oferuja obecnie nasi przyjaciele z Londynu )www.csj.org.uk . Pozdrawiam serdecznie.
Kuba.
co do Fisterry to się zgadzam jak by ktoś czól niedosyt to 33 km dalej leży Muxia gdzie Matka Boska ukazała się Św Jakubowi aby miał siły do ewangelizacij Hiszpani ,kamienny żagiel leży niedaleko kościola La Barka polecam tę trasę .Ja co prawda poszedlem najpierw na Muxie a z niej do Fisterry ,szlak w jedną stronę jak i drugą dobrze oznakowany tylko trzeba uważać gdzie i jak się idzie łatwo przegapić strzałkę jak się człowiek trochę zamyśli pozdrawiam i BUEN CAMINO jakże bym chciał wrócić na szak do Św Jakuba ,i wrócę ale dopiero za rok niestety