Szukasz noclegu w Santiago? (kliknij tutaj i poznaj polskie miejsce na Camino)

Noclegi na Camino to temat rzeka. Każdy ma oczywiście inne spojrzenie na ten temat. Moje jest takie:

Jeśli zdrowie ci pozwala, śpisz w schroniskach dla pielgrzymów (nieważne, czy prywatnych, państwowych czy parafialnych), namiocie lub u ludzi prywatnych. Dlaczego nie uznaję spania w hotelach na Camino? Pielgrzymka powinna zmuszać do wyrzeczeń. Hotel może być wyrzeczeniem, ale dla szejków Brunei. Ty, pielgrzymie, jeśli pragniesz coś poświęcić (a zdrowie ci na to pozwala) śpij w pokoju z innymi pielgrzymami, dziel się swoim posiłkiem, nieś swój plecak na własnych plecach.

Camino w Hiszpanii (choć również w innych krajach na szlaku) ma rozwiniętą sieć ALBERGUES, czyli schronisk dla pielgrzymów. Są one też określane słowem REFUGIO. W schronisku takim coraz częściej znajdziesz nie tylko kuchenkę, ale również pralkę, suszarkę i komputer z dostępem do internetu. Możesz więc chyba poświęcić się na tyle, by spać w pokoju z dziesięcioma innymi zmęczonymi ludźmi?

Schroniska na szlaku rozmieszczone są w różnych odległościach. Najgęściej rozsiane są albergues na trasie francuskiej (Camino Francees z Saint Jean Pied de Port do Santiago de Compostela). Często w małej wsi można znaleźć nawet kilka takich schronisk, ale są też miejsca, gdzie noclegu nie znajdziemy. Warto więc wstępnie zapoznać się z listą miejsc noclegowych. Taką listę dostaniemy w biurach pielgrzyma na szlaku, wielu drukwanych przewodnikach po Camino de Santiago oraz w przewodnikach on-line ze strony Moniki i Pawła Buczkowskich www.caminodesantiago.pl. Schroniska na szlaku powstają jak grzyby po deszczu, ale należy też pamiętać, że czasem schroniska są zamykane i nie powinniśmy ślepo wierzyć przewodnikom.

Jak uzyskać nocleg w albergue?

Aby uzyskać nocleg w schronisku dla pielgrzymów musimy wylegitymować się paszportem pielgrzyma (credencial). Paszport pielgrzyma można kupić praktycznie w każdej miejscowości na szlaku lub wydrukować go za darmo ze strony Polskiego Klubu Camino de Santiago.

[Aktualizacja] Archikatedra w Santiago oficjalnie uznaje jedynie paszporty wydane przez nich. Oficjalne hiszpańskie paszporty dostaniemy praktycznie w każdej większej miejscowości na szlaku (także w popularnych miejscach startowych). Nieoficjalnie wszystkie inne paszporty są też akceptowane.

Do paszportu zbieramy pieczątki z miejsc noclegowych i innych charakterystycznych miejsc na szlaku. Paszport pielgrzyma jest później wspaniałą pamiątką z podróży. Wystarczy, abyśmy otrzymali 1 pieczątkę z każdego dnia, aby otrzymać nocleg dnia następnego. Paszport pielgrzyma jest też dowodem na pokonanie naszej trasy i podstawą do otrzymania tzw. Composteli w biurze pielgrzyma w Santiago. W paszporcie wpisujemy swoje dane wraz z numerem paszportu (dowodu osobistego) oraz cel pielgrzymki (religijny, duchowy, turystyczny itd.). W schronisku przywita nas gospodarz (hospitalero) i wbije do naszego paszportu kolejną pieczątkę opatrzoną w datę. Jeszcze tylko uiszczenie opłaty i możemy zajmować łóżko (najczęściej rozkładając na nim swój śpiwór- to znak ‚uwaga- zajęte’).

Ile kosztuje nocleg w schronisku (albergue)?

Nocleg w schronisku na Camino może kosztować od 0 do 100 euro- zaleznie od miejsca noclegu. Darmowy nocleg to raczej rzecz niespotykana. Często jednak spotykamy się jeszcze z noclegami za tzw. ‚donativo’ (co łaska). Jeśli nie stać nas na większą donację, powinniśmy pozostawić conajmniej sumę pozwalającą na amortyzację kosztów poniesionych przez nasz nocleg w danym miejscu (woda, prąd, środki czystości, czynsz, czasem posiłek). Nie powinno być to mniej niż kilka (5-10) euro. Zawsze warto zostawić trochę więcej, by przyczynić się do rozwoju schroniska i w ten sposób podziękować pracującym tam wolontariuszom.

Z reguły noclegi kosztują w granicach 3-15 euro. W regionie Galicja (ostatni region na szlaku do Santiago) ceny ustalone są z góry dla wszystkich schronisk municypalnych (o tym dalej) na 6 euro. W tej cenie mamy miejsce na łóżku piętrowym, ciepły prysznic, dostęp do kuchni oraz jednorazową poszewkę na poduszkę i prześcieradło. W municypalnych schronisku w O’Cebreiro w cenie dostajemy także niesamowity widok, którym możemy napawać się cały wieczór.

Różnice między typami schronisk.

Istnieje kilka ‚typów’ schronisk w Hiszpanii. Można je podzielić na następujące grupy:

1. Parafialne (parroquial albergue). Jak sama nazwa wskazuje, schroniska te są prowadzone przez lokalne parafie, najczęściej przy samym kościele lub w budynkach plebanii. Często zdarza się też, że parafia prowadzi własne schroniska w celach zarobkowych w innym budynku (wynajmowanym od miasta). Czasem w jednym mieście może znajdować się kilka schronisk parafialnych. Schroniska te mogą być prowadzone przez osoby duchowne lub przez zwykłe osoby prywatne, a nazwa ‚schronisko parafialne’ wskazuje jedynie na formę własności schroniska. Z naszego doświadczenia schroniska te mocno kultywują tradycje drogi jakubowej i są zawsze otwarte na wszelkie potrzeby pielgrzyma.
2. Diecezjalne (convento albergue). Najczęściej prowadzone przez zgromadzenie (konwent) sióstr zakonnych lub braci. W schronisku tym możemy liczyć na wieczorną modlitwę i skromny posiłek. W schroniskach tych czasem znajdziemy osobne sale dla kobiet, mężczyzn i małżeństw.
3. Municypalne (albergue municipal). Schroniska prowadzone przez samorząd lokalny, bądź osoby prywatne, ale dotowane z kasy samorządów. Schroniska te często prowadzone są przez wolontariuszy, czasem rekrutowanych wśród wielokrotnych pielgrzymów. Schroniska te są z reguły dobrze przygotowane i wyposażone. Cena w tych schoniskach jest najczęściej ustalona z góry na kilka euro. Często ten typ albergue jest tańszy od schronisk prywatnych.
4. Prywatne (albergue privado). Prowadzone przez osoby prywatne, czasem byłych pielgrzymów, jako sposób na zarabianie pieniędzy. Coraz częściej spotykane są schroniska prywatne nastawione wyłącznie na zysk. Schroniska prywatne należą najczęściej do najdroższych na Camino.

A co z jedzeniem?

Czasem zdarza się, że gospodarze schroniska przygotowują wspólny posiłek dla pielgrzymów w godzinach wieczornych. Najczęściej jednak, jeśli w schronisku dostępna jest kuchnia, pielgrzymi gotują sami dla siebie. W większości wsi i miasteczek znajdziemy też bary/jadalnie, gdzie w specjalnej cenie (7-12 euro) zjemy obiad pielgrzyma (menu del peregrino). Obiad pielgrzyma składa się najczęściej z dwóch dań (często do wyboru), deseru i wina. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że często taki obiad był nie na moje siły. Najtańszym rozwiązaniem jest jednak zakup produktów w lokalnym sklepie i wspólne gotowanie. Ma ono też tą zaletę, że przy okazji gotowania zawiązują się nowe znajomości i przyjemnie mija popołudnie i wieczór.